Αφού διαγνωσθεί πως οι οδοντοστοιχίες δεν εφαρμόζουν σωστά, υπάρχουν διάφορες λύσεις που αφού τις συζητήσει ο ασθενής με τον οδοντίατρό του θα αποφασισθεί ποιά είναι η καλύτερη για την περίπτωσή του.
Η πιό απλή και οικονομική λύση είναι η αναγόμωση ή αλλιώς γέμισμα της ήδη υπάρχουσας οδοντοστοιχίας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο στις περιπτώσεις όπου η οδοντοστοιχία είναι αποδεκτή αισθητικά. Πραγματοποιείται είτε με την άμεση μέθοδο δηλαδή παρουσία του ασθενούς στό ιατρείο, είτε με την έμμεση μέθοδο όπου γίνεται ένα αποτύπωμα στο ιατρείο και όλη η υπόλοιπη διαδικασία γίνεται στό εργαστήριο απουσία του ασθενούς. Στην πρώτη μέθοδο (άμεση), η αναγόμωση δέν παίρνει παραπάνω από δέκα λεπτά ενώ χρειάζεται λίγος επιπλέον χρόνος για τη διαμόρφωση και τη λείανση της οδοντοστοιχίας. Στην δεύτερη μέθοδο (έμμεση), λαμβάνεται ένα αποτύπωμα του στόματος από τον οδοντίατρο στο ιατρείο και η αναγόμωση γίνεται στο εργαστήριο. Η όλη διαδικασία παίρνει περίπου 1-2 μέρες κατά τις οποίες ο ασθενής δεν φορά την οδοντοστοιχία.
Μία άλλη λύση στο πρόβλημα των οδοντοστοιχιών που δεν εφαρμόζουν καλά είναι η κατασκευή εξ αρχής μίας νέας οδοντοστοιχίας. Αυτό συνήθως γίνεται όταν οι οδοντοστοιχίες είναι αρκετά παλιές και δέν καλύπτουν τις αισθητικές ανάγκες του ασθενούς, σε περιπτώσεις που τα δόντια των οδοντοστοιχιών έχουν υποστεί έντονες αποτριβές λόγω μεγάλης χρήσης είτε σε περιπτώσεις που η βάση των οδοντοστοιχιών χρήζει αλλαγής.
Στις περιπτώσεις που η μη καλή εφαρμογή των οδοντοστοιχιών οφείλεται σε έντονη απορρόφηση του οστού, πιθανόν μία αναγόμωση ή ακόμα και κατασκευή νέας οδοντοστοιχίας να βελτιώσει την κατάσταση αλλά ίσως να μην διορθώσει το πρόβλημα. Σε αυτές τις περιπτώσεις η λύση επιλογής είναι η χρήση των εμφυτευμάτων. Τα εμφυτεύματα είναι μία πολύ σύγχρονη μέθοδος η οποία εξασφαλίζει σταθερότητα στα δόντια και αίσθηση ασφάλειας στον ασθενή. Πρόκειται για μία λύση η οποία αν σκοπεύουμε να μας δώσει ακίνητα δόντια, πιθανόν να ανεβάσει το κόστος της κατασκευής. Σε αυτές τις περιπτώσεις προτέινεται η χρήση λίγων εμφυτευμάτων (2 για την κάτω γνάθο, 4 για την άνω) τα οποία θα χρησιμοποιηθούν ώς σταθερά στηρίγματα για την κατασκευή οδοντοστοιχιών με λεπτότερα και πιό κοντά πτερύγια πού δεν ενοχλούν τα χείλη και τη γλώσσα και αφήνουν ελέυθερη την περιοχή της υπερώας. Τα στηρίγματα αυτά προσδίδουν μεγάλη σταθερότητα και συγκράτηση στην οδοντοστοιχία εξαλείφοντας από τον ασθενή κάθε ίχνος ανασφάλειας σχετικά με την ύπαρξη οδοντοστοιχίας μέσα στο στόμα. Επιπροσθέτως, οι οδοντοστοιχίες μπορούν να αφαιρεθούν εύκολα από το στόμα όταν το επιθυμεί ο ίδιος ο ασθενής για την καλύτερη διατήρηση της καθημερινής στοματικής υγιεινής.
Συνοψίζοντας, θα πρέπει να τονισθεί η αναγκαιότητα της ετήσιας επανεξέτασης των ασθενών που φέρουν οδοντοστοιχίες έτσι ώστε η πιθανή μη καλή εφαρμογή τους να διαγνωσθεί εγκαίρως και να προταθούν λύσεις πριν προλάβουν να παρουσιαστούν οι αρνητικές επιπτώσεις στον οργανισμό.